Идејата за „герила акција“ е лоша, непристојна и груба, понижувачка за нив самите – најблаго кажано. Од друга страна, тоа е најдоброто што може да го смисли една гротескна, монтипајтоновска лумпен-политичка банда
ЏАБИР ДЕРАЛА
Кога ги видов суртуците, онаа јадна „формација“ пред Могилата на непобедените во Прилеп, помислив како на ова би реагирала баба ми Ана, борка на Сремскиот Фронт. И веднаш ми стана позабавна целата ситуација.
Вербални „нежности“
Баба ми беше многу пристојна и мила жена, но и многу импулсивна Далматинка, па така, кога гледаше неправда, знаеше да нареди неколку многу живописни изрази на негодување. Особено беше чувствителна на политичките излети на тогашната номенклатура и знаеше да ги „почести“ со живописна далматинска салата од вербални „нежности“.
Повозрасните читател(к)и сигурно се сеќаваат на серијата „Вело мисто“ (Velo mistо) со легендарните Борис Дворник и Мустафа Надаревиќ. Во секоја епизода имаше мигови кога протагонистите се изразуваа малку „послободно“.
Ćaću ti ga… Vrag ti kožu… и така натаму.
Па така нешто. Верувам дека нема нормален човек што не реагирал, повеќе или помалку, како баба ми. И мене низ глава ми проструи еден бран од истите изрази што ги употребуваше баба ми кога ќе видеше неправда. Посебно ги мразеше фашистите.
Добронамерен совет
Секогаш благиот и помирлив Заев го посоветува прилепскиот арамбаша да си посети психијатар. Веројатно, истиот совет ќе му го дадеше и на шефчето на онаа будалетинка.
Да беше баба ми во близина, таа будала со цигарата во рацете, немаше да помине со таков благ совет. Баба ми сигурно ќе проценеше дека таа будалетинка и неговите посрани придружнички и придружници ги поминале границите во кои може да им се помогне со благ совет.
Монти Пајтон
А, пак, да беше Џон Клиз сведок на оваа ситуација, сигурно ќе направеше белешки за сценарио слично на „Житието на Брајан“ (Monty Python’s Life of Brian). Ќе ја разобличеше и соголеше целата глупост и гротеска на едно незрела и насилничка, а во суштина далеку од храбра постапка.
Но имаме и ние наши маестрални автори кои оваа „авантура“ кај Могилата на непобедените можат да ја преточат во урнебесно четиво од соодветниот жанр – сатира.
Ова не е „герила акција“, туку чиста глупост
Идејата за „герила акција“ е лоша, непристојна и груба, понижувачка за нив самите – најблаго кажано. Од друга страна, тоа е најдоброто што може да го смисли една гротескна, монтипајтоновска лумпен-политичка банда.
Ова не е „герила акција“.
Ова е чиста глупост, смислена во кафана, со пакосни насмевки и снисходливи погледи упатени кон малото мрсулинче. Онака, запотени под мишките, со црните маици и кошули што ги носат за да изгледаат „наци“, зујат како муви без глава веќе неколку години и прават будали од себе, злоупотребувајќи го системот и богатејќи се на наша сметка.
Имаат уште многу леб да јадат и пак никогаш ниту да се доближат до она што сакаат да бидат. А тоа што сакаат да бидат е најголемото зло на минатото, денешницата и иднината. Против кое модерната цивилизација има лекови како што се судовите, а во екстремно болни случаи – психијатриски установи.
Кукавици
Некои оваа банда точно ја дефинираат како екстремната десница. Но тоа, ми се чини, се премногу сериозни називи за една група недоквакани, полуписмени и криминогени ликови чија фасцинација со нацизмот ги прави само дополнително смешни. Особено затоа што немаат три чисти да се претстават така, па се кријат зад називот на политичките партии од сосема спротивната страна на политичкиот компас. Кукавички, крајно кукавички.
Сѐ што сакаат да бидат, го прават во неговата карикатурална форма. Како и Груевски. Сакаше да направи монумент од своето владеење со Скопје 2014, а успеа да направи само грда карикатура од себе и од градот, неподнослива за гледање. Така и овие неранимајковци пред Могилата на непобедените, пиончиња на една класична будала (и кукавица) во македонската политика.
Текстот е личен став. Дозволено е преземање, според лиценцата Creative Commons 4.0 (дозволено преземање, со линк до изворот).
