Fani Karanfillova Panovska nga Fondacioni Shoqëria e Hapur Maqedonia, në konferencën “Mes synimeve dhe realitetit”, si pjesë e shënimit të 20 vjetorit të CIVILit, theksoi se sa është i rëndësishëm solidarizimi mes organizatave qytetare, arritjeve dhe sfidave.
“CIVIL është një nga ata partnerë që me Fondacionin, jo vetëm që janë grantistë, por edhe partnerë në shumë beteja dhe luftëra kanë mbijetuar ose kanë humbur së bashku dhe kanë një kujtesë dhe bashkëpunim më të gjatë, saktësisht 20 vjet.
Unë mendoja për temën “Mes synimeve dhe realitetit” dhe këtu në listën e aspiratave në lidhje me shoqërinë civile kishte shumë gjëra, në listën e realitetit gjithashtu, kështu që unë do të vazhdoj drejt arritjeve, sfidave dhe perspektivave.
Shoqëria civile në tërësi, jo vetëm OJQ-të, gjatë 20 viteve të fundit kanë treguar një pjekuri serioze, gatishmëri dhe përkushtim në misionin dhe vizionin e tyre indigjen dhe e kanë demonstruar atë në disa pika kyçe dhe kritike të zhvillimit në vendin tonë.
Do të filloj me seriozitetin, zërin dhe arsyen gjatë krizës së vitit 2001. Gjatë gjithë betejës, zëri i vetëm, nëse jo i vetmi, i rrallë gjatë regjimit në 11 vjet. Si shtylla kryesore lëvizëse në prishjen e çdo gjëje që nënkuptonte një qeverisje të korruptuar dhe jodemokratike. Si një aktor që ishte armiku numër një i shtetit dhe si i tillë u përndoq dhe u persekutua për shkak të dikujt që arriti të imponohej veten si pushteti i dëshiruar dhe i barabartë në politikë -bërje.
Vij në sfidat sepse jemi këtu me arritjet. Është e vërtetë që dy vitet e kaluara janë shumë të ndryshme nga 11 vitet e kaluara. Kjo nuk mund të mos ndikonte mbi OJQ. Sfida kryesore me të cilën përballen OJQ-të ishte të hapnin derën e institucioneve dhe t’i ftojnë ata të marrin pjesë në proceset e bërjes së vërtetë dhe aktive të politikave. Ata duhej të bënin një zhvendosje nga ajo që do të thotë të luftosh, të mbrosh dhe të mbrosh në rrugë, e cila u desh mjaft kohë, duke u ulur në tryezë me institucionet dhe njohuritë e nevojshme për të folur nga ai këndvështrim.
Nuk po them që nuk i kemi, i kemi, kemi arritur ta imponojmë, një nga arritjet. Unë do të thosha që rreth njëzet dokumente ligjore dhe strategjike janë inovuar nga zgjidhjet dhe përpjekjet e OJQ-ve. Ligji Kundër Korrupsionit, Ligji kundër-diskriminimit, Qasja e Lirë në Informacionin Publik, Strategjitë e Reformës Gjyqësore … për të thënë se ato janë dokumente strategjike, me shkëlqim gazeta, por nëse shikoni përmbajtjen do të shihni se ai pasqyron atë që kemi luftuar për 15 vitet e fundit dhe unë e konsideroj atë një sukses të jashtëzakonshëm.
Sfida e dytë me të cilën përballemi për momentin është të ndërtojmë marrëdhënie serioze solidariteti, rrjetëzimi, dhe kështu zhurmë më të madhe kur flasim brenda institucioneve, por veçanërisht kur flasim jashtë institucioneve.
Kur mendoja për kohën kur ishim më të fortë dhe më të zënë, praktikisht kur e kishim më së vështiri. Atëherë kur ishim të pasigurt si të zgjohemi në mëngjes. Qoftë në shtëpi apo diku tjetër. Atëherë rebelimi, solidariteti kundërshtar, pavarësisht nga dallimet në baza të ndryshme, ishte më i madhi.
Tani pyes veten, a kemi nevojë për një kërcënim të ri, të tillë në mënyrë që të na detyrojnë të sigurojmë një mobilizim dhe solidaritet të tillë? ”
Përpunimi i tekstit: B. Jordanovska
Kamera: Atanas Petrovski
Fotografia:Kiril Mihaillov
This post is also available in: MacedonianEnglish
